به یاد دارم که من در یکی از زندانها سخنرانی ایراد نمودم و از قضا من در یک موضوع خاص در مورد قاتلان و مرتکبان جنایت قتل سخن میگفتم و چون از ایراد سخنرانی فارغ شدم همگی دنبال کارشان رفتند و یکی نزد من آمد و از من تشکر کرده و خودش را معرفی نمود که مسئول یکی از مراکز فرهنگی در «عبر» است،
من از وی در مورد سبب ارتکاب جنایت قتل اکثر زندانیها پرسیدم وی در جواب گفت: خشم. خشم. به خدا قسم جناب شیخ! برخی از اینها به خاطر چند ریال مرتکب قتل شدهاند و با یک کارگر در یک مغازه بقالی یا پمپ بنزین به جنگ و مخاصمه پرداختهاند.
در این هنگام من به یاد فرموده آنحضرت صلی الله علیه و آله و سلم افتادم که فرمود: «لَيْسَ الشَّدِيدُ بِالصُّرعَةِ، إِنَّمَا الشَّدِيدُ الَّذِي يَمْلِكُ نَفْسَهُ عِنْدَ الغَضَبِ» «قهرمان کسی نیست که هنگام کشتیگرفتن، افراد زیادی را به زمین بزند، بلکه قهرمان کسی است که به هنگام خشم خودش را کنترل نماید»([1]).